Zo blij mee

Het poppenquiltje is klaar, gauw matrasje en kussen  voor in het bedje gemaakt, gewassen en het matrasje is een beetje gekrompen. Daar had ik geen rekening mee gehouden, niet aan gedacht. Maar als het kussentje er op ligt zie je er niets van. Quiltje er op en ik ben er blij mee, zo'n leuk bedje. Kleine Jane heeft er vanmorgen al even mee gespeeld. Morgen en overmorgen mag ze er ook nog even hier mee spelen en dan gaat het naar haar huis, mag het naast haar bedje staan. Foto's zijn een beetje donker, dacht dat het vanmorgen al licht genoeg was om het zonder flits te doen, maar was toch een beetje te vroeg.

Eindelijk ook de foto van de sokken gemaakt, daar ben ik ook blij mee, van de overgangen van de naalden in het boord zie je niets meer. Mooi glad getrokken in de was.

Ik was aan een nieuwe tas toe en ik wilde niet zo'n heel klein ding, er moest wel iets in kunnen. Zag een leuke zwarte tas, die gekocht. Toen ik thuis was zag ik pas hoe groot het ding was, niet echt geschikt als schoudertas. Lag al een week of wat op een bestemming te wachten toen ik ineens dacht, heee de tas waar mijn quiltspulletjes en zo inzitten als ik op de boot op moet passen is eigenlijk te klein,  deze is daar beter geschikt voor. In de leerwas gezet en een organizer had ik nog in de kast liggen, was te groot voor mijn huidige (oude) tas en het is een perfecte tas om mijn spullen in mee te nemen. Lapjes en zo passen er ook makkelijk in, net als mijn y.azzi.i tasje met al mijn benodigdheden. Ook heel blij mee. Nee, ik heb nog steeds geen nieuwe tas :-). Loop ik vast wel eens tegenaan, de oude doet het nog. Het boek Zeezicht heb ik uit en ik vind het prachtig, ik hoop dat het volgende boek net zo mooi is.

Ik moet er nog in beginnen, maar het staat al op mijn reader. Alleen al het plaatje op de voorkant vind ik prachtig. Moest meteen aan de S.ound of m.usic film denken, daar was ook zo'n soort hek naar het water. Zie nog voor mij hoe de boot omsloeg met Maria en de kinderen er in.
De beschrijving is weer van de dikke meneer.

'Frankrijk, Gérardmer, november 1940 - Terwijl de wind over het plateau in de Vogezen veegde, hield de Rosshimmel de adem in. De paarden verstarden en spitsten hun oren. Toen kwamen ze ineens in beweging, vrijwel gelijktijdig, tot ze één enkele grote formatie vormden. De bodem vibreerde zo heftig dat de trillingen tot in de wijde omtrek te voelen waren. De massa van hun gespierde, krachtige lijven liet diepe sporen achter in de pas gevallen sneeuw, die de wind geleidelijk weer zou uitwissen.'

Lizzy Tanner leidt een gelukkig leven met haar gezin. Ze hebben geen geldzorgen en als het nodig is, schiet Lizzy’s grootvader Bodo – het hoofd van een horlogedynastie in Baden – te hulp. Aan dit zorgeloze, luxe leven komt een einde als Bodo sterft. Niet alleen heeft hij het landgoed van de familie in de Vogezen aan twee totale vreemden nagelaten, ook heeft hij Lizzy een opdracht gegeven vanaf zijn sterfbed: zoek naar de waarheid. Zorg dat er gerechtigheid komt. Haar zoektocht leidt naar de jaren dertig. En wat Lizzy ontdekt zal haar familie in een heel nieuw daglicht plaatsen. Ze zal moeten kiezen tussen vertrouwen en smaad, waarheid en vergeving, tussen haar familie en haar overtuiging van dat wat juist is.

Poppenquiltje en zo.

 Het poppenquiltje van S. Smith ging lekker, al gauw de vierkantjes aan elkaar en toen de bloempotten appliceren en dat ging niet helemaal goed. Netjes een stuk van de achtergrondstof eraan vast gezet. Gelukkig maar een paar steekjes, weer gauw achteruit zitten naaien :-).

Al snel was de top klaar en ik vind het zo leuk geworden, een stuk batting opgezocht

en een mooi stofje voor de achterkant, was net niet lang genoeg, maar gewoon een extra stukje onderaan vastgenaaid. En nu fijn quilten, ben nu ook al een stuk verder.met doorpitten. Zulk leuk werk vind ik dat.

Met dochter en kleindochter een rondje kringloop gedaan en kijk eens wat ik vond, past mooi bij het quiltje wat ik aan het maken ben. Dochter was op zoek naar andere dingen dus die liep het bedje zo voorbij. Ik zag het meteen staan en die ging natuurlijk mee naar huis. Staat nu schoon te wachten op een matrasje en kussentje. Volgens mij heb ik nog een witte lap met rozegeruite grote strikken. Moet ik even opzoeken, denk dat dat een mooi matrasje wordt met een dubbele laag batting er in. Kan ook fiberfill, maar daar ben ik nooit zo'n voorstander van, moet nog even nadenken en opzoeken. Gelukkig heeft het geen haast.

Kijk en deze paneeltjes op lapjes stof kwam ik op marktplaats tegen, die zijn mooi voor in mijn Beatrix Potter quilt, he verhaal van Lucy en mrs. Tinklewinkle. Ik maak ze wel los van de ondergrond lapjes en hoe ik ze ga verwerken weet ik ook nog niet, zie wel als het zover is.

Met de sokken ben ik lekker op weg, dit paar heb ik al helemaal gedaan en zit nu in de wasmachine, ben vergeten een foto te maken van het affe paar, die komt de volgende keer dan wel.

Ben aan een nieuw paar voor mijzelf begonnen en toen ik een stukje verder was kwam ik er achter dat ik bij de felroze kleur een stuk overgeslagen had van het patroon. Goed lezen Marian :-).

Achteruit gebreid en dit ziet er beter uit, hoewel de sokkenbreierij nu heel even stil ligt vanwege het poppenquiltje. Soms zou ik wel 4 handen willen hebben.

Dit boek heb ik inmiddels uit, deel 1 van de Surrey trilogie en het was leuk om te lezen. Heerlijk romantisch met de (figuurlijke) ridder op het witte paard. Reizen in koetsen en op paarden en natuurlijk een goede afloop.

Het tweede deel van de Surrey trilogie is een beetje met hetzelfde sausje overgoten en ik vind dat niet fijn om het dan achter elkaar te lezen, dus deze heb ik even opzij gelegd

 om aan dit boek te beginnen, het is weer zo'n boek waar regelmatig teruggegaan wordt in het verleden en ik lees dat nog steeds graag. De beschrijving is weer van de dikke meneer.

 Cornwall, Engeland. Het huis dat uitkijkt over de zee, wordt al drie generaties lang bewoond door de familie Tremain. Fred Tremain, de plaatselijke huisarts, vestigde zich na de Tweede Wereldoorlog in deze afgelegen streek, samen met zijn vrouw Martha. Hij koos onvoorwaardelijk voor haar, waardoor hij vervreemd raakte van zijn familie. Martha bloeide op in de geborgenheid die Fred haar bood en hun kinderen zijn inmiddels volwassen. Barnaby, hun goedaardige zoon, is dominee in het dorp, en hun oudste Anna, met wie ze altijd een moeizame relatie hebben gehad, is nu een hardwerkende en succesvolle advocaat. Anna's dochter Lucy is de oogappel van Fred en Martha, en zij is graag bij haar grootouders in huis. Wanneer Lucy papieren van vroeger ontdekt op zolder, komen er langbewaarde geheimen aan het licht die de rust verstoren. Maar de angst en dilemma's uit de oorlog, die de familierelaties op de proef stellen, blijken de Tremains ook nader tot elkaar te kunnen brengen.

Breien en zo.

@ Marjan: Het was even wennen, maar ik vind de naaldjes lekker breien, het fijnst vind ik nog dat wanneer ik met meerdere kleuren aan het breien ben er ook minder naaldpunten zijn waarachter de draden blijven hangen. Nadeel vind ik wel dat wanneer er nog zo'n 4 à 5 steken op de naald staan, de naald goed vastgehouden moet worden, anders glijdt hij zo uit je steken. Gebeurde bij de hiel, meteen ook de omslagen weg. Bij de tweede sok is dat niet meer gebeurd.

Deze zijn al een stuk beter. De gaatjes van de vorige sokjes had ik met het bijgeleverde stop/meebreigaren dichtgemaasd, zie je inderdaad niet veel van :-) . De kleuren van deze sokjes hadden wel iets meer contrast mogen hebben, maar och, al doende leert men. Dit is een jojo-hiel, is iets anders dan de boemeranghiel weet ik inmiddels. Bij het boordje heb ik bij de naaldwissel een klein beetje ruimte, maar ik denk dat dat na een wasbeurt verdwenen is.

 Inmiddels ben ik aan een paar sokken voor mijzelf begonnen, heb al 1 sok af, maar die foto is op onverklaarbare wijze verdwenen, volgende keer maar opnieuw maken. Het wordt sok nummer 13 uit het eerste Soxxboek. Bij het boek had ik meteen het benodigde garen meebesteld.

Natuurlijk ben ik Jane ook niet vergeten en heb een pakje voor de kleine b.aby b.orn gebreid

De karamel heb ik een derde keer gemaakt, nu wel wat donkerder en wat minder slagroom dan de eerste keer en meer slagroom dan de tweede keer en ze is lekker. Begrijp niet dat ik het niet eerder gedaan heb. Ik heb nu 170 ml. slagroom gebruikt en ze is fluweelzacht, goed te smeren en heerlijk.

Ik heb ook boeken gelezen, die was ik de vorige keer helemaal vergeten te melden. Allereerst het boek van Sanne, hoef ik natuurlijk niets over te zeggen. Het vijftiende boek alweer, betekent dat ik al 15 jaar van Sanne geniet.

Beschrijving is van de dikke meneer.
Iemand heeft het op haar leven gemunt, maar waarom? Deel 1 Eerst is er kou. Daarna een stem. En dan dringt tot Mojo Sheepshanks door dat ze geesten kan zien. Het bewijs? Nick, haar overleden ex, ligt naast haar in bed. En hij lijkt zo levend als wat. Hoewel ze aanvankelijk niets van hem – of van geesten sowieso! – wil weten, is ze toch blij met zijn aanwezigheid als hij haar vlak daarna redt van een aanval door een verknipte vrouw. Maar al snel blijkt dat die dame niet de enige is die het op haar leven gemunt heeft. En Mojo heeft geen flauw idee door wie ze nog meer wordt bedreigd en waarom. Omdat het antwoord op die vragen vermoedelijk in haar verleden ligt – een verleden dat ze na de moord op haar ouders volledig is vergeten – besluit ze samen met knipperlichtminnaar/politieagent Tucker Darroch naar boven te halen wat er in haar geheugen begraven is...

Weet niet zo goed wat ik er van moet vinden, soms heel vermakelijk, soms ook spannend, maar ook zo vreemd. Het tweede deel heb ik ook gelezen en meer delen zijn er niet in het Nederlands vertaald. Achteraf gezien niet zo gek.

 Puur kwaad en intense schoonheid floreren naast elkaar in Auschwitz in Kristy Cambrons roman `De vlucht van de vlinder New York, 2014. Sera James organiseert veilingen voor de elite van de kunstwereld. In haar zoektocht naar interessante stukken, stuit ze op een portret van een onbekend slachtoffer van de holocaust. Wenen, 1942. De talentvolle concertvioliste Adele Von Bron weet precies wat ze wil en wat er van haar verwacht wordt: spelen bij het Wiener Philharmoniker. Maar haar wens om anderen te helpen is sterker. Als de nazi s ontdekken dat ze Joden helpt onderduiken, wordt haar rooskleurige toekomst van haar afgepakt en belandt ze in de horrorwereld van Auschwitz. De vlucht van de vlinder is het eerste deel in een romanserie over kunstwerken die `verdwenen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Beschrijving is weer van de dikke meneer en ik ben er in begonnen, het leest lekker weg en verder weet ik het nog niet.
Ben voorlopig ook niet uitgelezen want ik heb ook de drie delen van de Surrey trilogie van Sarah Ladd.  Beetje vreemd want bij de Engelse boeken staat netjes deel 1 enz. en bij de Nederlandse boeken is dit helemaal niet vermeld, maar och ik weet dat ik met het boek over Blinkettstreet moet beginnen. De precieze titel weet ik zo even niet uit mijn hoofd.

Koekoe

Alweer een maand geen logje geschreven, de tijd gaat zo snel. Allereerst maar even over de titel, Jane noemt koekjes koekoe en omdat ik altijd zorg voor vers gebakken koekjes in de koekjespot, ben ik inmiddels oma koekoe geworden :-) :-).
In de tussentijd ben ik jarig geweest en mijn eerste cadeau kwam natuurlijk van manlief, was bij Petra Prins gepreordered en het kwam netjes op tijd voor mijn verjaardag,

Ik wilde ook de nieuwe bom van Els van Bobbin maken dus was al bezig met lapjes knippen toen ik erachter kwam dat ik het niet goed uitgeprint had en ook niet goed gelezen. En daarna van plan om overnieuw te beginnen en met de mal van accuquilt

de lapjes in de goede maat te stansen. In het boek van Susan stond dit quiltje

en dat is natuurlijk een prachtig klein poppenquiltje om mijn te kleine lapjes weg te werken.

Ben nog lang niet klaar, maar wel lekker bezig en de andere lapjes moeten nu maar even wachten want ik ben ook nog aan iets anders bezig.

Deze sokkennaalden kreeg ik ook voor mijn verjaardag, ik was heel benieuwd hoe het breien met deze breinaaldjes ging.

Ook dit sokkenboek kreeg ik met grote en kleine sokkenmaten er in.

En nog wat benodigd materiaal, zo leuk vind ik dat. In het midden van elke bol zit een klosje met stopgaren om mee te breien met hiel en teen, zodat deze sterker worden.
Toen ben ik aan een sok voor ons kleine meisje begonnen en wat dacht ik toen.....
Met een naaldensysteem wat ik nog nooit gedaan heb, inbreien met 3 kleuren wol wat al jaren geleden is dat ik dat gedaan heb, een boemeranghiel wat ik ook nog nooit gedaan heb en dan ook nog een sok met moeilijkheidsgraad 3, moeilijker zijn er niet in het boek. Dus toen ik bezig was dacht ik, Jane heeft wel een vooruitziende geest :-) :-) oma is een beetje koekoe. :-) :-)

Maar de sokjes zijn af, niet helemaal blij met de hiel, kan mooier. Bij het volgende paar sokjes weer beetje aan het tobben geweest met de hiel, maar dank zij vriendin Tineke toch goed gelukt met een manier uit een ander boek. Heb ik nog geen foto van, ben al aan de tweede sokvoet bezig, dus al bijna klaar.

Natuurlijk begin januari ook weer wafeltjes gebakken, dit keer niet in kniepertjesvorm, maar opgerold als een hoorntje en met slagroom gevuld. Ook nog een paar platte wafeltjes erbij en ze waren weer heerlijk.

Gisteren voor het eerst karamel gemaakt, was achteraf nog een beetje te licht, ook wat teveel slagroom bij gedaan en dus aan de dunne kant, maar smaakt toch wel lekker, net fluweel wat over je tong glijdt. Heb 2 potjes van 160 ml. , dus volgende keer wat donkerder laten worden en wat minder slagroom, gaat wel lukken. En dan denk ik, zo makkelijk en toch niet eerder gedaan, waarom eigenlijk niet, toch het onbekende.

De gekregen zelfgemaakte kaarten op de foto gezet en ook de houten kaart in de houder mocht er ook bij, had dit nog nooit gezien.

Van een lapje dat Jane erg mooi vond heb ik een snel poppenquiltje gemaakt, sterretjes met een malletje van HOQ afgetekend en met de vulling er in doorgepit, achterkantje van stof naar voren gehaald en aan de voorkant gezoomd.

Pop ligt er lekker onder in zijn reiswiegje en Jane vind het geweldig, aait nog steeds regelmatig de aardbeitjes. :-)

Round we go

Jane is ziek geweest en haar papa en mama moesten allebei werken, dus kwam oma oppassen. Heb ik wel wat extra uurtjes op de boot doorgebracht en heb niet gepost voor de kerstdagen. Was ik wel van plan maar het kwam er niet van. Gelukkig is het kleine meisje weer helemaal beter, alleen wat eten betreft is het nog niet zoals het is geweest, maar dat zal ook wel goed komen.
Ik heb dus lapjes en mallen, de papiertjes, de lijm en zo meegenomen en ben lekker beetje aan het frutten geweest. Eerst had ik de linker sterpunten geknipt en geplakt en daar na de andere figuurtjes. Toen kwam ik er achter dat die sterpunten wel erg groot waren. Had ik toch het verkeerde malletje gepakt. Gewoon weer opnieuw begonnen en er is weer een cirkel in wording, nog niet af, maar dat komt nog wel. En die grote punten, die ga ik gebruiken voor een poppenquiltje met allerlei beestjes.

Voor de kerst heb ik weer het kerstviltfiguurtje gemaakt met de naam en het jaar waarin we leven. Ik heb daar de sterretjes mal van HOQ gebruikt en het bedeltje wat bij de bestelling zat omdat er van een klosje garen een draadje af was. Ik vind dat niet erg, er zit nog genoeg op. Het bedeltje kwam helemaal goed van pas, want haar tweede naam is Engel, naar een overgrootmoeder van haar vaders kant.

Oh ja en deze lapjes heb ik ook aangeschaft, de roosjes voor de cirkels en ook wordt daar een sterretje van gemaakt voor de Star a day. En de andere voor het poppenquiltje. Spring een beetje van de hak op de tak.

Voor de pop een kerstoutfit gebreid, pompom komt later want die wordt er nog van af getrokken. Samen met een paar gekochte laarsjes is dit toch echte kerstkleding.

Bij dezelfde winkel een paar rolschaatsen gevonden dus daar ook een pakje bij gebreid. Het was de bedoeling dat dit een sintcadeautje zou zijn, maar toen was het nog niet af. Onder de kerstboom kon gelukkig wel, alles op de valreep net af.

Vanmorgen kokosbollen gebakken, met witte chocolade er in, met een bolletjes tang bolletjes op de bakplaat gevormd

en dan komen ze zo uit de oven, had er lekker veel, kon er precies 30 bakken. Morgen gaan er een paar naar dochter en als zoon langs komt krijgt hij er ook wat mee naar huis. Houd ze al apart, want ze zijn zo lekker en ik zou bijna zeggen, jammer genoeg heel makkelijk te maken. Het is een recept van Rutger uit de koekjes bijbel.

Dit boek heb ik gelezen en ik heb het verslonden, zo spannend, in een paar dagen uit gelezen. Voordeel van veel oppassen en 's avonds te moe zijn om iets anders te doen.

En aan dit boek ben ik vanmorgen begonnen en ik vind het prachtig, leest lekker weg. Beschrijving van de site van de dikke meneer.
In 1940 ontsnapt een 13-jarige Duitse jongen samen met een drie jaar jonger vriendinnetje aan de Gestapo, die het op hun ouders gemunt heeft. Kort nadat ze erin geslaagd zijn te ontkomen naar Engeland, verliezen ze elkaar uit het oog. Meer dan 75 jaar later besluit Daniel – inmiddels Canadees staatsburger – opnieuw op zoek te gaan naar Brigitte. Hij roept daarbij de hulp in van een jonge Amerikaanse journaliste en een Britse advocaat. Als Quenby en Lucas stukje bij beetje ontdekken wat er in die oorlogsjaren met Brigitte gebeurd is, wordt Quenby geconfronteerd met haar eigen verleden.

Rest mij nog om jullie allemaal een goed en gezond 2019 te wensen.